Mijn verhaal

Ik dacht nooit dat ik dit ergens ging delen en het is met een bang hartje, maar misschien heb jij wel iets aan het parcours dat ik zelf heb afgelegd.

Mijn 16-jarige zelf was heel sociaal, meestal gelukkig en genoot van het leven. Ik was een “mager dingske”(al vond ik toen van niet ;-)), ik at en dronk wat ik wou en stond dagelijks voor de televisie een halfuur tot een uur touwtje te springen. Toen vond ik dat echt leuk maar de interne motivatie kwam vooral voort uit meer sporten = meer eten.

Hierna kwam een woelige periode van iets te veel feestjes, drank en een 18-jarige Eva die niet goed in haar vel zat. Ik droeg 0,0 zorg voor mijn lijf en dat voelde ik ook. Door de vele biertjes in het weekend, had ik soms rare dromen en merkte ik dat ik mij vrij neerslachtig voelde. Dit was ook een periode waarin ik een dichte vriend verloor, wat niet echt hielp bij mijn vlucht in alcohol. Maar ik leerde toen ook iemand kennen die ik graag zag, en dat heeft me er wel door geholpen.

Ongeveer een tweetal jaar na deze periode, was ik op citytrip met vriendinnen in Boedapest. Hier kreeg ik een epileptische aanval door te weinig te slapen, te weinig te eten en door een avondje uit. De neuroloog gaf me het volgend advies: 1 jaar geen alcohol en 9 uur slaap per nacht. De 9 uur slaap per nacht was nog het moeilijkste! Alcohol laten was op zich nog fijn, omdat ik zo steeds een frisse zondag had (en geen zwarte gaten :)).

Na deze periode ging ik traag en stapsgewijs veranderingen maken: van een boterham met choco ’s ochtends, naar boterhammen met confituur, naar yoghurt met fruit, naar havermout, naar een eitje met avocado enzovoort. Koolhydraten werden vaker vervangen door eiwitten en groenten werden de basis van mijn maaltijden. Dit ging zeer traag en zo heeft mijn gezondere levensstijl zich wat opgebouwd én kon ik het ook volhouden. Deze periode startte ik met Kayla Itsines’ gidsen, omdat ik sterker wilde worden (aan iedereen die deze gidsen ook gevolgd heeft: remember hoe hard dit afzien was? 🥵).

Qua voeding kon ik toen wel de extreme kant op gaan. Alles moest gezond zijn, anders at ik het niet. Dit zorgde ervoor dat ik niet altijd meeging als mijn vriendinnen frietjes of pizza gingen eten en zo miste ik dus ook wel wat!

Door de gidsen van Kayla, voelde ik me terug beter in mijn vel maar ik wilde meer. Ze hielpen wel een beetje, maar waren niet the way to go om echt meer gewicht te tillen of vet te verliezen (zeker omdat het voedingsadvies van Kayla niet gepersonaliseerd was). Dus besloot ik om toch een online coach in te huren en naar de fitness te gaan in 2016.

Toen ik net startte, ging ik iedere ochtend om 5u30 trainen, zodat ik er niemand tegenkwam. Dat was achteraf gezien heel vermoeiend. Hier behaalde ik op 3 maand tijd wel resultaat, maar ik had een mannelijke coach die echt enkel gefocust was op training en voeding, en daar voelde ik me niet zo goed bij.

Hierna ging ik zelf verder in de fitness met algemene schema’s. Gidsen van Hanna Öberg of trainingen die ik online vond: het was een beetje zus en zo. Daarna besloot ik toch te investeren in een plan via Personal Body Plan.

Op zich was dat een goed plan, maar naar mijn gevoel werd je er wat behandeld als een nummer. Ook wist ik dat het plan niet op mijn lijf geschreven was.

Mijn relatie met voeding zat hiervoor wel goed, maar ging ook snel terug de slechte tour op. Hiermee bedoel ik dat ik constant bezig was met wat wel en niet te eten, ik een grote schrik had om bij te komen, regelmatig eetbuien had en dit dan compenseerde met andere dagen te weinig te eten. Dit komt je progressie in de fitness ook niet ten goede, integendeel. Toen ging ik wel al op meer normale uren naar de fitness, omdat ik al beter wist waar ik mee bezig was (en ook: who the fuck cares…).

Na 1 jaar eetbuien en een bijzonder ongelukkige relatie met voeding, ben ik hieruit geraakt. Door mezelf vrijheid te geven om te eten wat ik wil en met mijn psychologe te praten. Het was ook niet enkel “voeding” dat hierin een rol speelde maar het was ook een vlucht van stress en mijn (opgekropte) emoties (en dàt is iets waar ik nog steeds aan werk).

De laatste 3 jaar is deze relatie veel beter en daar ben ik nog iedere dag dankbaar voor. Krachttraining heeft me geholpen naar een beter zelfvertrouwen en mijn focus op sterker worden. En good food geeft mij een good mood. Wat ook hielp was dat ik vorig jaar werkte met een vrouwelijke online coach die oog had voor “the whole person” en niet enkel het voedings- en fitnessluik, wat zó belangrijk is. Bij haar heb ik ook echt vooruitgang geboekt in mijn trainingen.

Voor mij is het ook soms nog zoeken naar een balans. Al bij al is mijn focus wel verlegd: van steeds slanker naar steeds sterker willen zijn. En het is ook niet erg als er anderen sterker zijn dan mij. Ik kan enkel maar mijn eigen PR’s verbeteren, en als dat gebeurt, dan is het telkens een feestje.

Daarom wil ik ook stap per stap werken met mijn klanten. Niemand is van de ene op de andere dag “super healthy”, zelfzeker of sterk geworden… We hebben allemaal een weg af te leggen, een proces. En een goede begeleiding in dit proces, is volgens mij van groot belang.

Wees mild voor uzelf en geef uzelf af en toe een complimentje, want dat is wat je verdient!